“Make up your mind!” of “Focus hebben is belangrijk, niet zo zwabberen!” zijn opmerkingen die ik vaak gehoord heb en die echte dooddoeners zijn. Natuurlijk denk ik er wel over na wat ik nu precies wil zijn, ben ik die Personal Assistant die social savy is of ben ik die Social Media Manager of Online Marketeer die toevallig ook goed is in haar werk als Personal Assistant? Natuurlijk ben ik een sociaal dier en onlangs nog het “het knuffeldier van de straat” werd genoemd. 

In mijn werkzame carrière ben ik voornamelijk bezig geweest in sociale functies binnen commerciële organisaties. Denk dan aan Account Management of als Personal Assistant. Mijn werk als Social Media Manager verklaart natuurlijk ook het een en ander, het sociaal zijn! Mijn eerste dagen als kok bij Brasserie Springer waren vooral leuk en erg interessant. Nieuwe dingen proberen, ervaren en leren is toch wel op mijn lijf geschreven, want ik ben van nature iemand die altijd alles wil weten. Werken aan mooie gerechten, opmaken van de borden en alle ingrediënten zo voorbereiden dat er op het moment suprême geen extra werk meer aanzit is gewoonweg een leuke ervaring.

Maar daar komt het sociale dier weer om de hoek kijken, want werken in de keuken is…. hoe zal ik het zeggen? “Werken in de keuken!” Wat ik bedoel is dat je daar met een klein team de blaren op de voeten en handen moet werken om iets moois neer te zetten, maar het contact met de klanten dat zit er domweg niet in. Natuurlijk loopt chefkok Per zijn ronde door het restaurant na een avond hard buffelen, maar als kokkie doe je dat niet. Klaar is klaar, inpakken en wegwezen. En dat is dus precies wat ik mis in de keuken, het contact met de klanten en dus is het weer tijd voor verandering!

De ogen van Margaux keken me vol verwachting aan, zoals Suus de chefkok aankijkt als ze weer een mals stuk vlees van hem wil hebben.

Margot Boerefijn AKA Margaux (naar die wijn uit de Bordeaux) stond als een blij kind te springen en in haar handen te klappen “jeuj!”riep ze hard toen ik vertelde dat ik het contact met de gasten zo mis wanneer ik in de keuken aan het werk ben. “natuurlijk is het leuk met zo’n hecht team, er wordt veel gelachen en hard gewerkt en het is echt super chill om dit te doen” zei ik vol enthousiasme. De ogen van Margaux keken me vol verwachting aan, zoals Suus de chefkok aankijkt als ze weer een mals stuk vlees van hem wil hebben (Suus = huishond van Springer), ik was er even stil van voor ik verder ging “Maar ik ben een sociaal dier en ik mis het contact met de klanten. De klanten het naar het zin maken, ze verwennen met lekker eten, een wijntje bijschenken, een grap en een grol en soms een leuk gesprek.” Margaux was stellig, want dat is ze namelijk altijd, en maakte in een split-second de keuze “Gaaf! Dan kun je aan het werk als gastvrouw, wijn inschenken en de mensen het naar het zin maken. Als er één iemand is die dat kan, dan ben jij het wel!” gaf ze me nog net even mee toen ze alweer uit het zichtveld was verdwenen.

Zwemmen maar

En dan is je eerste avond in de bediening aangebroken, als 44 jarige heb je opeens twijfel aan alles wat je doet of zelfs maar denkt. De meest simpele dingen lijken opeens hoge bergen, té moeilijk om te doen en laten je hersens weer kraken zoals je deed op de crèche. Had ik ooit eens nagedacht over het vasthouden van meerdere borden? Nee natuurlijk niet! En al zeker niet wanneer die borden 160 graden Celsius zijn! Met een dienblad lopen deed ik thuis al liever niet, laat staan dat ik dat ga doen terwijl er zo’n 70 toeschouwers in een restaurant zitten en zitten te wachten op wat sensatie. Een biertje tappen, hoe moeilijk kan dat zijn? ik kan je verzekeren dat wanneer je de vraag krijgt van een tafel, er direct angstzweet uit elke porie komt die je stuk voor stuk laten weten dat je die mensen aan de tafel water voor moet gaan zetten. “Get a grip on yourself!” mompelde ik nog tegen mijzelf toen ik met het schaamrood op de kaken ging vragen wat de meest slimme manier was om een biertje te tappen. “Een écht natuurtalent!” riep Margaux naar me toen mijn eerste biertje gewoonweg perfect van de tap kwam. Met verwondering staarde ik naar het glas Jupiler terwijl ik een knuffel van Margaux kreeg. “hup hup! De volgende, doorgaan nu” kwam streng uit de mond van Margaux. Toch is het een lieve schat hoor, die Margaux, ze houdt wel van aanpakken en niet zeiken. Gewoon doen wat je moet doen en dan komt het vanzelf wel goed. Margaux is niet, zoals bijvoorbeeld de PVDA, van eerst wat uurtjes thee drinken, praten, veel knuffelen en pedagogische gesprekken, nee ze gooit je in het diepe maar kijkt wel toe hoe je het doet.

Ingewerkt

De eerste avond verliep eigenlijk goed, leuke gasten waarmee leuke gesprekken werden gevoerd. Rond hobbelen met een dienblad, vol, ging ook wel prima. Bier tappen, opnemen van de gerechten, wijnarrangementen bijhouden en zelfs de uitleg erbij geven ging eigenlijk wel goed naar mijn idee. Niet dat ik barst van het zelfvertrouwen, want ga maar na, ik heb pas een avond in de bediening gewerkt en ik dacht dus dat het wel goed ging. “Morgenavond draai je alleen als gastvrouw. Brennan en Bas zijn er, dus jullie redden het samen wel. Trouwens, het wordt niet zo druk” brabbelde Margaux me nog na terwijl ik mijn jas wilde aantrekken aan het einde van de avond. “wa..wat?” stamelde ik nog wat na (Ik vond dat zelf wel een erg professionele opmerking) “Je bent een natuurtalent! Het gaat best goed morgenavond” moest mijn gevoel van ongemak een beetje wegnemen. En zo was het dus dat ik de tweede avond alleen aan het werk was met Brennan en Bas waarbij er maar één (leeg) glas was gesneuveld en geen schokkende zaken hadden plaatsgevonden. “Dit zou best wel eens wat voor mij kunnen zijn, werken in de bediening” bedacht ik me aan het einde van de avond.

Nu ben ik 6 avonden verder, heb op 2e kerstdag ook gewoon meegedraaid in de bediening en heb zelfs de pas leren lopen. Voor de leken onder ons, dit is waar de borden worden geplaatst wanneer ze opgemaakt zijn en door de bediening naar de gasten gebracht kunnen worden. Iemand had wel mogen vertellen dat de “Pas” ook heet is, net als de borden.

Mede mogelijk gemaakt door Trudy Boerefijn en Edwin ;-)

Sociale kant van een restaurant

Zo ben ik er dus alweer achtergekomen dat ik een sociaal dier ben, en dat ik een baan moet zoeken waarbij ik mijn sociale eigenschappen kan toepassen. Of ik nu werk in de keuken bij Per, met Margaux in de bediening of Boven Springer als kok of bediening rondloop, het contact met de gasten is het allerbelangrijkste voor mij. De tegenhanger is natuurlijk dat er spontaan personeel moet werken in een restaurant die weten hoe etiquette werkt en hoe je met mensen omgaat. Wanneer de bediening weet hoe je dat het beste moet doen, dan komen de gasten natuurlijk wel terug, want de warme kant van het restaurant is een samenspel tussen de heerlijke gerechten die uit de keuken komen en de gastvrijheid van de bediening die er voor zorgen dat je welkom en op je gemak bent in een restaurant.

Moet ik focus hebben? Mag ik niet zwabberen? Of moet ik doen waar ik het beste in ben? Mag ik die Personal Assistant zijn die social media en Online Marketing goed kan uitvoeren. Of ben ik die Online Marketeer die zo sociaal is dat ze zelfs personal Assistant kan zijn. Hoe het ook zij, ik ben een sociaal dier en het knuffeldier van de straat, en ik ben er trots op!

Voor allen een goed, gezond, sociaal en culinair 2016!

Het bericht De echte warme kant van Brasserie Springer verscheen eerst op Vivian van Brussel | PA FOR A DAY.

Betekenis van het woord wijn: alcoholische drank van gegist druivensap.

Je hebt wijn en wijn. Wijn die je meestal op de bonuskaart haalt en wijn waarvoor je iets of iemand op de blote knieën kan danken. Op deze eerste categorie kom ik later nog wel eens terug, nu ga ik het hebben over, zoals in 1199 werd benoemd door koning Jan zonder land, “Adellijke vloeistof”.

De Bordeaux

Vorig jaar waren we weer eens in Frankrijk, in de Limousin, net boven de Dordogne. Daar dus! Waar het vlees nog lekker is, de restaurants gastvrij zijn en die gekke Fransen nog in het bezit zijn van kennis om een goede maaltijd te bereiden. Maar, niet geheel onbelangrijk, het is maar 2 uur rijden om in de Bordeaux te komen en met de benzineprijs van € 1,48 per liter in Frankrijk, doe je dat tegenwoordig lachend. Een makkelijk keuze dus om eens naar Bordeaux te gaan.

De Bordeaux is natuurlijk geroemd om zijn goddelijke ligging, het schone klimaat en een overvloed aan mensen die daar wijn produceren. In deze regio ligt het kleine plaatsje Saint Émilion, net naast het gehucht Pomerol. Bijzonder aan deze twee dorpjes is dat ze bijzonder mooie maar ó zo dure wijnen produceren die door kenners geroemd worden om hun kwaliteiten, mooie pallet en authentieke manier van produceren, je proeft het er echt aan af.

Terug in de tijd

Wij waren er in oktober 2013, samen met Ralph, onze labrador Merel en Berner Sennen Suus. Het is een heikele tocht om met 2 honden in een eeuwenoud stadje rond te dwalen, wijn te proeven in winkels waar wijn staat voor € 10.000,- per fles en te lunchen. Je moet het de Fransen toch nageven, ze zijn gek van honden en mogen echt overal naar binnen. Hulde voor de gekke Fransen.

Sinds de 3e eeuw wordt hier al wijn gemaakt, sinds de Romeinen de boel kwamen opleuken met hun regels, etiquette en normen en waarden die wij tegenwoordig nog steeds nastreven met z’n allen. De consul en dichter Ausonius kwam er 310 wonen, bouwde er zijn huis op de plaats waar nu chateau Ausone zijn wijngaarden heeft.

Wat eeuwen later (8e eeuw) kwam er de kluizenaar Émilion en daar is het stadje Saint Émilion opeens op de kaart.

In 1199 kregen de burgers van Saint Émilion van koning Jan zonder land het onvervreemdbare recht op zelfbeschikking (Jurade). Met betrekking tot de wijn wil dit zeggen dat de mensen zelf mochten controleren of de wijn van een “Goddelijk niveau” was. Wijnen die deze stempel niet kregen, moesten vernietigd worden. Tegenwoordig staan deze dus op de bonuskaart van de Albert Heijn.

Om het verhaal wat duiding te geven: sinds de vroege jaartelling wordt hier wijn geproduceerd die van extreem hoge kwaliteit is en dit proef je dan ook écht. Dit is geen wijn voor watjes die in de zomer op de camping aan de rosé zitten of de wijn van de Gall & Gall van uitstekende kwaliteit vinden. Neen! Deze wijn is echt van zeer hoge kwaliteit en heeft zo zijn prijs.

Kenmerken

De druiven die gebruikt worden bij Saint Émilion zijn de Merlot en de Cabernet Franc.

Op twee terroirs worden deze Goddelijke wijnen verbouwd.

1)Kalk plateau’s: op kalk en klei word bijvoorbeeld de Ausone verbouwd.
2)Kiezel houdende heuvels met een lemen ondergrond, Chateau Cheval Blanc

Beide hebben een zeer kenmerkende smaak, geur en afdronk en zijn de Premiers Grands Crus Classés van deze tijd.

Een simpele Saint Émilion aanschaffen kan al vanaf € 5,- en geloof mij, daar proef je echt gelijk aan dat het zo goedkoop is. Een goede Saint Émilion aanschaffen daarentegen, kan een dure hobby zijn. En geloof mij, alleen het overdenken van welk chateau te kiezen die bij je portemonnee past, kan de gehele micro-economie tot stilstand brengen.

Er zijn 5 reguliere Saint Émilions die in prijs hard kunnen verschillen:

1) Saint Émilion
2) Saint Émilion Grand Cru
3) Saint Émilion Grand Cru Classé
4) Saint Émilion Premier Grand Cru Classé
5) Saint Émilion Premier Grand Cru Classé A

Elke 10 jaar wordt volgens de Appellation d’Origine controlée een nieuwe lijst opgesteld met de beste in de 5 klassen. Absolute toppers zijn Chateau Ausone en Chateau Cheval Blanc.

Tip van een Bourgondiër

Een Saint Émilion is een echte eet-wijn en niet een wijntje dat je even in de zon in de achtertuin weg slobbert. Deze wijn past het beste bij een mooi stuk vlees, liefst iets van de koe (veau) die mooi rood van binnen is. Laatst had ik zelf een fles bij een zelfgemaakte steak tartáre preparé américain, dit paste uitstekend.Een echte goede fles Saint Émilion Premier Grand Cru Classé koop je vanaf de € 70,- per fles en in een restaurant is de prijs voor een goede fles vanaf de € 120,-Je kunt kiezen voor een fles van een lage prijscategorie, maar dan proef je het verschil direct. Het beste kun je naar een Les Généreux wijnkoperij gaan, daar is de kwaliteit altijd erg goed en ook nog waar voor je geld. Koop je bij de Albert Heijn een fles Saint Émilion, dan is het een goede wijn, maar je mag zeker geen topkwaliteit verwachten.

Laatste tip: Slurp de wijn in overvloed, dit geeft meer smaak. Ruik ook veel aan de wijn, dit in combinatie met slurpen geeft een duidelijk pallet van deze Goddelijke vloeistof.

Santé, op de goden!

Het bericht Saint Émilion, het hele verhaal in een nutshell verscheen eerst op Vivian van Brussel | PA FOR A DAY.