Het bedrijfsmatig managen van sociale media was een aantal jaren geleden nog hot en happening, elk bedrijf ging er prat op om een Social Media Manager of Community Manager in dienst te hebben. Sommige bedrijven durfde het zelfs aan om deze, al dan niet self proclaimed Social Media Manager, de weg op te sturen en als een heuse profeet het woord te verkondigen dat sociale media gemanaged behoren te worden om alle nitwits van de wereld uit te leggen hoe het vak uitgeoefend dient te worden.

Zoals het dus niet moet

De Hipsters van deze wereld deden alsof het een briljant maar moeilijk beroep was, waarbij vooral in zware termen gepraat werd. Met leuke filmpjes, grappige anekdoten en veel succesverhalen van deze historisch geniale Social Media Managers, want mijn hemel wat waren deze Managers topatleten! Zeker als je bedenkt dat niemand het écht leuk vindt om minimaal 9 uur per dag achter een laptop te zitten en de leukste filmpjes te bekijken, de laatste trends te ontdekken en wat zielige K** klanten te vertellen dat ze niet zoveel bagger moeten uitstorten in deze fan-tas-tisch opgebouwde community. Na 5 bakken slappe latte Macchiato, 8 blikjes Red Bull, 3 Snickers en een te dure lunch op een een of andere hippe locatie in een een of andere hippe buurt in een stad, zat de werkdag er weer op. De Hipster had zijn werk gedaan, was goed geweest voor de wereld en kon zich bezig houden met het verder inkopen van 2^e hands kleding. Jazeker! Maar is dit nu precies waar deze Managers zich mee bezig moesten houden?

Een echte roeping

De Social Media Manager van 2016 moet zich met iets andere zaken bemoeien dan die zojuist hierboven omschreven zijn. Want een Social Media Manager houdt zich niet alleen bezig met sociale media, maar het hele scala van marketing, communicatie, sales, klantenservice, en zelfs accounting. Daarom noemen we deze functie tegenwoordig Social Business Manager.

Infographic Social Media Manager

Bron: Meltwater

De customer journey ziet er tegenwoordig anders uit dan in de jaren ’90 en de ‘00s, want iedereen is wel online te vinden. De oriëntatie op een dienst of product begint online en steeds vaker eindigt de reis ook online bij de aankoop. En daar tussenin kan in de aankoopfunnel van alles gebeuren waardoor potentiele klanten beslissen juist niet een product of dienst bij je af te nemen, ondanks alle moeite om jouw product de hemel in te prijzen. De Social Business Manager heeft als roeping om dit soort zaken te voorkomen, kost wat het kost!

Waar gaat het fout

Eigenlijk is het heel simpel wat een Business Media Manager moet doen, maar voer dat maar eens door in je bedrijf, want het is toch ook weer complex.

De website van je bedrijf werkt goed, de webshop is up to date, je houdt je bezig met Search Engine Optimalisation en Search Engine Advertising, je hebt zelfs een callcenter in de arm genomen en je hebt nog wat extra budgetten kapot geslagen om je doelgroep te bereiken. Feitelijk doe je er alles aan om de potentiële klant online naar je winkel te krijgen en zorg je er voor dat je gevonden wordt.

De klant koopt het product en gaat tevreden weer door met zijn/haar leven….. tot dat het fout gaat, en de eens zo tevreden klant, nu opeens een persoonlijke oorlog tegen je begonnen is en je overal online loopt te bashen op forums. Wat kan je doen? Je laat een Accountmanager of klantenservice bellen om de boel te sussen, geeft ze wat korting op een volgende aankoop en de boel is opgelost. Maar een half uur later staat er weer een negatieve recensie online, en je kunt weer van voor af aan beginnen.

Zie het als een lopende band, je gooit er iets op en aan het einde van de lopende band valt het eraf. De productiemedewerker pakt het op en legt het aan het begin er weer op zodat het er aan het einde weer af kan vallen. Niet erg efficiënt huh?

Functies van de Social Business Manager

Naast het vullen van sociale media met content, noem het de marketingcommunicatie of gewoon leuke berichtjes schrijven, en het beantwoorden van online vragen van klanten en prospects, mag de Social Business Manager zich met nog een aantal zaken binnen het bedrijf bemoeien. Noem het “Managen van zaken” die behoren bij het voorkomen of afhandelen van problemen die klanten hebben, denk hierbij aan het volgende:

• (Online) Marketing & (interne) Communicatie
• De website en webshop
• SEO en SEA
• Content Marketing en Inbound Marketing
• Klantenservice en Sales
• Administratie en facturatie
• Interne processen en optimalisatie daarvan

Dus als er iets van de lopende band valt, zorgt deze Social Business Manager dat de productiemedewerker het weer op de lopende band zet, maar nadat de Social Business Manager de interne processen heeft aangescherpt en doorgevoerd heeft. Zie onderstaande infographic hoe dat proces er dan uitziet.

Infographic Social Business Strategy

Bron: Altimeter

Online Business

De wereld is tegenwoordig online. Hoog of laag opgeleid, arm of rijk, jong of oud, iedereen is online en de start van de klant journey begint online. Daarom heb je een Social Business Manager nodig die al deze materie begrijpt, kan sturen en reageren op wat er online gebeurd, een visie heeft op ondernemen, logisch kan redeneren en de kwaliteiten heeft om op alle levels binnen het bedrijf een dialoog op gang te brengen en deze naar een efficiënter niveau te brengen om uiteindelijk de bedrijfsdoelstellingen te behalen… centjes verdienen aan tevreden klanten

Noem het een Social Business Manager of Online Business Manager, dat hij moet managen is duidelijk. Succes met het uitbouwen van jullie business!

Hulp nodig?

Neem contact met mij op voor een vrijblijvende afspraak 0651191296 of [email protected]

Del.icio.us

Facebook

TweetThis

Digg

StumbleUpon

Het bericht Wat doet de Social Business Manager verscheen eerst op Vivian van Brussel.

Hoe irritant die pop-ups!

Je kent dat wel, zit je lekker te surfen op het internet, omdat je op zoek bent naar cruciale informatie, ploppen steeds weer die irritante pop-ups op. Surfen ho maar! Je zoekt naar het welbekende kruisje om de pop-up weg te klikken, hit de escape-toets voor wel 834 X en uiteindelijk verzand je in het installeren van allerlei pop-up blockers in je browser. Enige tijd later ben je volledig afgeleid van je zoektocht en ’s avonds in bed kook je van woede omdat je “missie” niet geslaagd is. Je begint direct weer te zoeken op je mobiel en weer komen daar ook die stront-vervelende pop-ups voorbij.

Een pop-up leidt af

Dat een pop-up afleidt, spreekt voor zich en dat weten die marketeers ook erg goed. Positieve of negatieve aandacht trekken met dit soort pop-ups lijkt het credo van de online marketeer, maar aan dit soort Spaanse Inquisitie-praktijken lijkt vanaf 2017 een einde te komen. Google is het zat en zeker nu méér en méér mensen hun zoekopdrachten mobiel uitvoeren, gaat Google het ongelimiteerd lastigvallen van bezoekers aan banden leggen.

Wat gaat Google bestraffen?

Dat lees je op dit artikel van Traffic 4 U.

Del.icio.us

Facebook

TweetThis

Digg

StumbleUpon

Het bericht Google gaat pagina’s met Storende pop-ups in 2017 bestraffen verscheen eerst op Vivian van Brussel.

Wat is content marketing

Content Marketing is niet het product of dienst centraal zetten in de communicatie die het bedrijf voert, maar de klant of prospect voorzien in hun behoefte naar kennis of informatie. Zo breng je als bedrijf dus niet pakkende teksten of brochures met teksten als “Koop nu” of “2 voor de prijs van 1” maar voorzie je in de kennis die de klant zoekt. Denk hier bijvoorbeeld een duidelijke uitleg over een product of een gebruiksaanwijzing  om iets op te lossen, je helpt de klant als het ware verder.

Het grote voordeel van op de manier van communiceren is dat klanten of prospects eerder geneigd zijn voor jouw bedrijf te kiezen als nieuwe leverancier, omdat je ze al zo vaak van goede informatie hebt voorzien. Jij bent hun rots in de branding en levert kennis waar ze naar op zoek zijn.

Anno nu zijn we allemaal online en dus ook jouw bedrijf. Het mooie van online zijn is dat je de content ongelimiteerd kunt delen middels jullie website, nieuwsbrieven, sociale media, etc. Je hoeft niet meer via de traditionele wegen je klanten en prospects te bereiken, immers, je kunt alles zelf online zetten.

Aan de slag

Content Marketing is niet meer, en niets minder dan het delen van relevante content middels de kanalen die tot je beschikking staan. Als voorbeeld heb ik deze infographic op internet gevonden die precies laat zien wat je kunt delen binnen Content Marketing.

Infographic Content Marketing Format

Bron: Hubspot

Nu je weet wat je kunt delen, is het wel verstandig te beseffen voor wie je bepaalde content deelt en in welk proces zij nog zitten in de funnel. In onderstaande Content marketing Matrix is goed te zien welke content je het beste kunt inzetten in het aankoopproces van je klanten en prospects.

Infographic Content Marketing Matrix

Waar komt het dan uiteindelijk op neer om zoveel tijd en moeite te steken in het delen van relevante content? Heel simpel, de doelstelling moet zijn om vertrouwen op te bouwen met je klanten en prospects zodat ze uiteindelijk (weer) bij je komen kopen. Content Marketing is dus een hele vriendelijke manier van marketing.

De Content Marketing Strategie

Ik zou dolgraag heel uitgebreid willen vertellen over de Content Marketing strategie, maar alles afhankelijk natuurlijk van welke beweegredenen het bedrijf heeft. Hoe je de Content Marketing gaat uitvoeren is het makkelijkst te zien aan de onderstaande infographic.

Infographic Content marketing Strategie Omni Channel

Mocht je toch nog vragen hebben over de Content Marketing Strategie, neem dan vooral contact met mij op voor het maken van een afspraak.

Dont’s van content marketing

Vertrouwen is een lastig dingetje, het komt te voet en gaat te paard, iets wat je in het echte leven ook wel eens hebt meegemaakt. Als je online er net zo ingaat zitten als in het echte leven, dan gaat het helemaal goed komen.

Vertrouwen is belangrijk bij Content Marketing

Foto: Tolero Solutions

Content Marketing is dus net als het echte leven, je doet wat je belooft. En beloftes van bedrijven kunnen, wanneer een klant niet tevreden is, echter vaak net anders geïnterpreteerd zijn door het bedrijf dan door de klant. Doe wat je belooft, is een belangrijke les. Zo zie ik vaak dat er op sociale media de sfeer wordt gewekt van vrolijkheid en spontaniteit, maar wanneer je het bedrijf aan de lijn hebt, is die vrolijkheid en spontaniteit ver te zoeken.

Let dus op bij je content die je produceert en deelt, dat het volgens de normen en waarden gaat die het bedrijf heeft. Ga je als bedrijf je online anders voordoen dan in het echte leven, dan is je Content Marketing strategie eigenlijk al verloren.

Content Marketing is ook van de lange adem, want vertrouwen opbouwen duurt nu eenmaal lang. Wat leuke content maken en delen wil niet zeggen dat je binnen een maandje bulkt van de nieuwe klanten en dat het geld je bedrijf uitspuit. Hier wat kleine tips

1. Creëer content die eerlijk is, die gewaardeerd wordt en waarvan je hoopt dat het in de smaak zal vallen zodat jullie fans het gaan delen en promoten.
2. Deel je content middels sociale media, nieuwsbrieven en website en zorg ervoor dat de content shareable is (deelbaar)
3. Ga vooral door op deze manier, voor nog een hele lange tijd ;-

En als je denkt dat alles wat je deelt viraal gaat, forget it! Dit gebeurd natuurlijk wel, maar is geen schering en inslag. Beware! Content Marketing is leuk, maar kost tijd.. Heel veel tijd!

Succes met je Content Marketing en als ik iets voor jullie kan betekenen i’ll be there!

Del.icio.us

Facebook

TweetThis

Digg

StumbleUpon

Het bericht Content Marketing in de praktijk verscheen eerst op Vivian van Brussel.

De Bourgondiër

Als erkend lekkerbekje en professioneel Bourgondiër moet je wat, toch? Je gaat van de Food Hal in Amsterdam naar de stad waar volgens kenners dan, de enige echte Markthal in Nederland staat, die in Rotterdam! Eerlijk toegegeven, het is een fantastische plek om de honger te stillen van een echte foodie. Met mijn vriendin Esther was ik er voor het eerst, en als een heus provinciaaltje keek ik mijn ogen uit natuurlijk. Toch was ik ietwat teleurgesteld, in Limoges had ik de mooiste markthal ooit bezocht. En mocht je ooit naar Limoges gaan, ga dan even langs in Halles centrales de Limoges, daar vind je werkelijk alles wat een Bourgondisch hart wenst.

Anyways, van de ene winkel hobbelend naar de andere winkel, het was een genot om in de Markthal van Rotterdam te slenteren en mijzelf te vergapen aan al dat overheerlijke eten. Als lunch deden we een Ottomaanse Mezze-schotel. Niet een laf pitabroodje met varkens-shoarma vermengd met wat kalkoenvlees, maar een heuse schotel met kleine warme en koude gerechten. uiteraard hoorde daar dat befaamde glaasje wijn bij, echte Bourgondiërs kunnen natuurlijk niet zonder!

Échte gerookte paprikapoeder

Nadat er kilo’s Bavetten en kalfszwezerik was ingeslagen, moest er ook nog wat echte gerookte paprikapoeder gekocht worden, want vond Esther, dit was toch echt de beste die er te vinden was. De paprikapoeder lag in grote bergen kleine plastic zakjes opgestapeld op een tafel, en zag er niet echt chique of sexy uit. Maar de geur! Tjonge, wat een sensatie! Zelden zo’n mooie gerookte paprikapoeder mogen beleven! Het vreemde was, dat wij niet de enige waren die bezig waren met het proeven en ruiken aan de gerookte paprika om uiteindelijk een paar euro neer te leggen voor dit mooie stukje poeder. Ook Esther en ik gingen huiswaarts, met wat vlees en het gerookte paprikapoeder.

Recept Boeuf Stroganoff

Ik ga jullie niet lastig vallen met het feit dat de Boeuf Stroganoff nu Russisch of Frans is, maar wel wat het nut van echt gerookte paprikapoeder in dit recept is. De gerookte smaken geven levendige smaak, donker als de winter alsof je naast de open haard zit met een lekkere pot eten. De gerookte smaak doet het erg goed bij de frisse en vettige smaken van de andere ingrediënten. Ik wil je wel aanraden om geen gerookte paprikapoeder aan te schaffen bij bijvoorbeeld de Albert Heijn, deze heeft geen smaak. Haal je kruiden altijd bij een specialist #tip.

Gerecht voor 4 personen.

Ingredienten

3 tot 4 theelepels gerookte paprikapoeder
1 ui (medium)
1 teen knoflook
1/2 bak champignons
500 gram Ossenhaas of Kogelbiefstuk
2 eetlepels vers gehakte peterselie
50 gram (room)boter
1/2 tablet runderbouillon
1 eetlepel bloem
1 eetlepel tomatenpuree
1/2 Citroen
3 tot 4 eetlepels Crème fraiche
Worcestershire saus
150 milliliter water
Cognac of Calvados
Zout & Peper

Voorbereiden

Snij de Ossenhaas of Kogelbiefstuk in blokken en zet apart,
snipper de ui in kleine stukjes en zet apart,
pel de knoflook en hak de peterselie fijn en zet apart.
Snij de schoongemaakte champignons in plakjes en leg ze in een kom. knijp dan de citroen over de champignons uit, roer goed om en zet apart.

Aan het werk

Smelt ongeveer 50 gram boter in een koekenpan, zodra de boter gesmolten is en niet meer bruist, bak je de ossenhaasjes rond om bruin, ongeveer 1 tot 2 minuten op hoog vuur. Zorg ervoor dat je de ossenhaasjes niet te lang bakt, ze moeten rauw tot rosé zijn en niet doorbakken! Haal de ossenhaasjes uit de pan en leg ze op zilverfolie. Bestrooi met peper & zout naar smaak en pak dan de ossenhaasjes in de folie zodat ze warm blijven.

In dezelfde boter bak je champignons vermengd met citroen en de uien ongeveer 4 tot 5 minuten.
Knijp de knoflook uit boven de champignons en de uien, voeg de bloem, tomatenpuree, het runderbouillonblokje en 3 theelepels gerookte paprikapoeder toe en roer goed om. Als alles goed gemengd is, voeg je het water toe en blijf roeren totdat er een mooie saus is gevormd. Laat het sausje nog een paar minuten goed doorkoken zodat alle smaken er goed intrekken. Zet het vuur laag en voeg ongeveer 3 eetlepels crème fraîche toe en roer goed door. Let er op dat het vuur niet te hoog staat, anders gaat de crème fraîche schiften. Meng de gehakte peterselie er door en voeg wat druppels Worcestershiresaus toe. Maak de saus nu op smaak met peper en zout, niet te zout, dat zou zonde zijn.
Mocht je nu meer smaak van gerookte paprika willen hebben, dan voeg je nog een theelepel toe. Hetzelfde voor de crème fraîche, wil je meer saus, voeg dan nog een lepel toe.

Haal de ossenhaasjes uit het folie en voeg deze toe aan de saus. Giet er een flinke hoeveelheid cognac overheen en steek deze aan met een aansteker. Zorg er voor dat de afzuigkap niet aan staat en haal de pan weg van het vuur. De alcohol is nu verbrand en kun je de cognac mengen met de saus.

Verwarm de saus met de ossenhaasjes nog voor ongeveer 1 tot 2 minuten en je gerecht is klaar!

Serveer met aardappels of rijst en wat verse knapperige boontjes. Meestal neem ik rijst en stop dit in een ring zodat het mooi opgemaakt is. Bestrooi met wat gehakte peterselie en schenk een mooi glas rode wijn in. Dit recept is zo mooi, want je proeft veel verschillende smaken, zoals iets zuur van de citroen en romige van de crème fraîche, het gerookte van  de paprika, de cognac en de verse peterselie. Dit in combinatie met de ossenhaas maakt dit tot een geweldig, smakelijk eenpansgerecht!

Eet smakelijk en santé! Op de goden

Del.icio.us

Facebook

TweetThis

Digg

StumbleUpon

Het bericht Het nut van echte gerookte paprikapoeder in boeuf stroganoff verscheen eerst op Vivian van Brussel.

Social Savy

“Make up your mind!” of “Focus hebben is belangrijk, niet zo zwabberen!” zijn opmerkingen die ik vaak gehoord heb en die echte dooddoeners zijn. Natuurlijk denk ik er wel over na wat ik nu precies wil zijn, ben ik die Personal Assistant die social savy is of ben ik die Social Media Manager of Online Marketeer die toevallig ook goed is in haar werk als Personal Assistant? Natuurlijk ben ik een sociaal dier en onlangs nog het “het knuffeldier van de straat” werd genoemd.

In mijn werkzame carrière ben ik voornamelijk bezig geweest in sociale functies binnen commerciële organisaties. Denk dan aan Account Management of als Personal Assistant. Mijn werk als Social Media Manager verklaart natuurlijk ook het een en ander, het sociaal zijn! Mijn eerste dagen als kok bij Brasserie Springer waren vooral leuk en erg interessant. Nieuwe dingen proberen, ervaren en leren is toch wel op mijn lijf geschreven, want ik ben van nature iemand die altijd alles wil weten. Werken aan mooie gerechten, opmaken van de borden en alle ingrediënten zo voorbereiden dat er op het moment suprême geen extra werk meer aanzit is gewoonweg een leuke ervaring.

Maar daar komt het sociale dier weer om de hoek kijken, want werken in de keuken is…. hoe zal ik het zeggen? “Werken in de keuken!” Wat ik bedoel is dat je daar met een klein team de blaren op de voeten en handen moet werken om iets moois neer te zetten, maar het contact met de klanten dat zit er domweg niet in. Natuurlijk loopt chefkok Per zijn ronde door het restaurant na een avond hard buffelen, maar als kokkie doe je dat niet. Klaar is klaar, inpakken en wegwezen. En dat is dus precies wat ik mis in de keuken, het contact met de klanten en dus is het weer tijd voor verandering!

De ogen van Margaux keken me vol verwachting aan, zoals Suus de chefkok aankijkt als ze weer een mals stuk vlees van hem wil hebben.

Margot Boerefijn AKA Margaux (naar die wijn uit de Bordeaux) stond als een blij kind te springen en in haar handen te klappen “jeuj!”riep ze hard toen ik vertelde dat ik het contact met de gasten zo mis wanneer ik in de keuken aan het werk ben. “natuurlijk is het leuk met zo’n hecht team, er wordt veel gelachen en hard gewerkt en het is echt super chill om dit te doen” zei ik vol enthousiasme. De ogen van Margaux keken me vol verwachting aan, zoals Suus de chefkok aankijkt als ze weer een mals stuk vlees van hem wil hebben (Suus = huishond van Springer), ik was er even stil van voor ik verder ging “Maar ik ben een sociaal dier en ik mis het contact met de klanten. De klanten het naar het zin maken, ze verwennen met lekker eten, een wijntje bijschenken, een grap en een grol en soms een leuk gesprek.” Margaux was stellig, want dat is ze namelijk altijd, en maakte in een split-second de keuze “Gaaf! Dan kun je aan het werk als gastvrouw, wijn inschenken en de mensen het naar het zin maken. Als er één iemand is die dat kan, dan ben jij het wel!” gaf ze me nog net even mee toen ze alweer uit het zichtveld was verdwenen.

Zwemmen maar

En dan is je eerste avond in de bediening aangebroken, als 44 jarige heb je opeens twijfel aan alles wat je doet of zelfs maar denkt. De meest simpele dingen lijken opeens hoge bergen, té moeilijk om te doen en laten je hersens weer kraken zoals je deed op de crèche. Had ik ooit eens nagedacht over het vasthouden van meerdere borden? Nee natuurlijk niet! En al zeker niet wanneer die borden 160 graden Celsius zijn! Met een dienblad lopen deed ik thuis al liever niet, laat staan dat ik dat ga doen terwijl er zo’n 70 toeschouwers in een restaurant zitten en zitten te wachten op wat sensatie. Een biertje tappen, hoe moeilijk kan dat zijn? ik kan je verzekeren dat wanneer je de vraag krijgt van een tafel, er direct angstzweet uit elke porie komt die je stuk voor stuk laten weten dat je die mensen aan de tafel water voor moet gaan zetten. “Get a grip on yourself!” mompelde ik nog tegen mijzelf toen ik met het schaamrood op de kaken ging vragen wat de meest slimme manier was om een biertje te tappen. “Een écht natuurtalent!” riep Margaux naar me toen mijn eerste biertje gewoonweg perfect van de tap kwam. Met verwondering staarde ik naar het glas Jupiler terwijl ik een knuffel van Margaux kreeg. “hup hup! De volgende, doorgaan nu” kwam streng uit de mond van Margaux. Toch is het een lieve schat hoor, die Margaux, ze houdt wel van aanpakken en niet zeiken. Gewoon doen wat je moet doen en dan komt het vanzelf wel goed. Margaux is niet, zoals bijvoorbeeld de PVDA, van eerst wat uurtjes thee drinken, praten, veel knuffelen en pedagogische gesprekken, nee ze gooit je in het diepe maar kijkt wel toe hoe je het doet.

Ingewerkt

De eerste avond verliep eigenlijk goed, leuke gasten waarmee leuke gesprekken werden gevoerd. Rond hobbelen met een dienblad, vol, ging ook wel prima. Bier tappen, opnemen van de gerechten, wijnarrangementen bijhouden en zelfs de uitleg erbij geven ging eigenlijk wel goed naar mijn idee. Niet dat ik barst van het zelfvertrouwen, want ga maar na, ik heb pas een avond in de bediening gewerkt en ik dacht dus dat het wel goed ging. “Morgenavond draai je alleen als gastvrouw. Brennan en Bas zijn er, dus jullie redden het samen wel. Trouwens, het wordt niet zo druk” brabbelde Margaux me nog na terwijl ik mijn jas wilde aantrekken aan het einde van de avond. “wa..wat?” stamelde ik nog wat na (Ik vond dat zelf wel een erg professionele opmerking) “Je bent een natuurtalent! Het gaat best goed morgenavond” moest mijn gevoel van ongemak een beetje wegnemen. En zo was het dus dat ik de tweede avond alleen aan het werk was met Brennan en Bas waarbij er maar één (leeg) glas was gesneuveld en geen schokkende zaken hadden plaatsgevonden. “Dit zou best wel eens wat voor mij kunnen zijn, werken in de bediening” bedacht ik me aan het einde van de avond.

Nu ben ik 6 avonden verder, heb op 2e kerstdag ook gewoon meegedraaid in de bediening en heb zelfs de pas leren lopen. Voor de leken onder ons, dit is waar de borden worden geplaatst wanneer ze opgemaakt zijn en door de bediening naar de gasten gebracht kunnen worden. Iemand had wel mogen vertellen dat de “Pas” ook heet is, net als de borden.

Sociale kant van een restaurant

Zo ben ik er dus alweer achtergekomen dat ik een sociaal dier ben, en dat ik een baan moet zoeken waarbij ik mijn sociale eigenschappen kan toepassen. Of ik nu werk in de keuken bij Per, met Margaux in de bediening of Boven Springer als kok of bediening rondloop, het contact met de gasten is het allerbelangrijkste voor mij. De tegenhanger is natuurlijk dat er spontaan personeel moet werken in een restaurant die weten hoe etiquette werkt en hoe je met mensen omgaat. Wanneer de bediening weet hoe je dat het beste moet doen, dan komen de gasten natuurlijk wel terug, want de warme kant van het restaurant is een samenspel tussen de heerlijke gerechten die uit de keuken komen en de gastvrijheid van de bediening die er voor zorgen dat je welkom en op je gemak bent in een restaurant.

Moet ik focus hebben? Mag ik niet zwabberen? Of moet ik doen waar ik het beste in ben? Mag ik die Personal Assistant zijn die social media en Online Marketing goed kan uitvoeren. Of ben ik die Online Marketeer die zo sociaal is dat ze zelfs personal Assistant kan zijn. Hoe het ook zij, ik ben een sociaal dier en het knuffeldier van de straat, en ik ben er trots op!

Voor allen een goed, gezond, sociaal en culinair 2016!

Del.icio.us

Facebook

TweetThis

Digg

StumbleUpon

Het bericht De echte warme kant van Brasserie Springer verscheen eerst op Vivian van Brussel.

Wanneer je thuis, als hobbykok, voor je gasten gaat koken, dan loopt het zweet je soms op de rug wanneer je bezig bent in de keuken. De oven staat te loeien, de pannen zijn heet en je bent aan het goochelen om alles op één bepaald moment op de borden te zetten en op te dienen. Het is dan even doorpoten, schakelen, checken en dubbel-checken en dat terwijl je al even bezig was om alles voor te bereiden. Ik ben al geen grote eter, maar wanneer ik een paar uurtjes in de keuken aan de gang ben geweest, dan is mijn eetlust wel tot een dieptepunt gedaald en na een paar wijntjes kun je mij letterlijk wegdragen.

Ik heb nu 4 dagen Per Boerefijn en Jelmert Mourik geholpen in de keuken van Brasserie Springer in Schoonhoven. Een van de eerste termen die ik hoorde tijdens de rondleiding door Per was “de warme kant” en de “koude kant” en je maakt razendsnel de conclusie dat aan de warme kant het warme eten wordt voorbereid en aan de koude kant de koude voorgerechten. ‘Check’ dacht ik nog en vond dat erg logisch. Maar als hobbykok kun je jezelf een hele pientere tante vinden, maar je komt er al vrij snel achter dat je met je 44 jaar opeens weer 16 jaar voelt doordat je totaal geen besef hebt hoe gerechten in een écht restaurant bereid worden. Mijn reis begint aan de koude kant en eindigt met een beslagen bril aan de warme kant

Koud

In mijn vorige blog, Mise en place op de bucketlist, kon je al lezen dat ik op een zaterdagavond Per mocht helpen aan de warme kant van de keuken. Elke dag zijn de helden van de keuken bezig om werkelijk alles voor te bereiden en, op het moment suprême, worden deze zorgvuldig bereidde ingrediënten tot een mooi gerecht omgevormd. Waar je de hele dag bezig bent met koude ingrediënten, snijden, spoelen, schoonmaken en dat soort ongein, ben je aan het einde van een dag tot op het bot toe koud. En wanneer er warme ingrediënten zijn bereid, dan moet het tenslotte weer afkoelen en mag je alsnog de koelcel in om daar nog kouder te worden, want alle ingrediënten moeten goed gekoeld blijven. Uiteindelijk, wanneer het avondeten in de maagjes van alle medewerkers van de keuken zit, wordt de keuken opgestart en worden alle bakken van de koelwerkbank gevuld met alle ingrediënten die zo mooi koel bewaard zijn in de koelcel. Zo’n koelwerkbank is overigens een echt drama kan ik je verzekeren, want je bent al koud en alle ingrediënten inclusief het werkblad zelf is ijskoud. Het is een soort werktafel, maar dan zo koud als een koelkast. Eronder zitten lades, met daarin ingrediënten als vlees en dat soort zaken. Onder een deksel op de werkbank, zitten allemaal bakken, die overigens ook gekoeld zijn, met daarin alle ingrediënten voor bij de hoofdgerechten. Denk dan de zuurkool, aardappelpuree, gestoofde peertjes, appel partjes, puree van champignons, gele biet, spruitjes, worteltjes en nog meer lekkernijen. Dit was mijn werkplek voor de avond, en het beloofde een warme avond te gaan worden!

De warme kant

Nog tot op het bot toe koud, klappertandend en mijn bril schoof, bij elke trilling van mijn lijf, naar het puntje van mijn neus, ik was er totaal niet klaar voor. Per legde mij uit hoe de borden opgemaakt moesten worden, en rammelde binnen een paar minuten 9 verschillende mooi opgemaakte borden in elkaar. Tot mijn stomme verbazing waren de borden koud en de ingrediënten waren, net als ik, behoorlijk koud. ‘De truc is dus, zodra ik het seintje geef, jij de borden in de Bentley stopt’ begon Per met een quasi nonchalante houding gevolgd door een knipoog. Met een half leven in de keuken, kan ik die houding wel begrijpen bedacht ik me en het enige wat ik nog op kon brengen naar Per was ‘Voor hoe lang?’ Het antwoord was er ook een die mij weer niet verraste ‘Tot ik zeg dat ze er uit mogen, een minuutje of 4 dus!’ De bonnen rammelde uit de printer en iedereen besefte dat de eerste gasten hun bestellingen hadden gedaan, we konden aan het werk!

nadat alle dampen vanuit de oven verdwenen waren en mijn beslagen bril weer wat zicht gaf, bleek dat de borden perfect waren verwarmd.

En dus kwam ik er achter dat “mise en place” eigenlijk heel logisch is, anders is het met 62 couverts op een avond niet te doen. Elke bon gaf voor- en hoofdgerechten en ik was allang blij dat ik maar één taak had, de borden opmaken voor het hoofdgerecht. En eigenlijk is het heel simpel, vanuit de koelwerkbank plaats je elke koud ingrediënt op een koud bord. Wat bolletjes aardappelpuree, spruitjes, worteltjes, gele biet enzovoorts, precies zoals Per had voor gedaan. En als afsluiting een heerlijke gestoofde peer op een toefje aardappelpuree. Ik was zo slim om foto’s te maken van de opgemaakte borden die Per had gemaakt, anders was het echt een chaos geworden. Zodra de bon uit de printer kwam, begon Per met het bakken van het vlees, heel kort, zodat daarna het vlees kon rusten en alle vezels weer tot rust zouden komen en de sappen zich weer zouden verdelen door het vlees. Aan de koude kant stond een andere kok de voorgerechten te maken en zodra die waren genuttigd door de gasten, werd het hoofdgerecht uitgeroepen, Per en ik stonden er klaar voor! Zodra Per het seintje gaf, gingen de opgemaakte, koude borden, de speciale Bentley-oven in waarbij veel vocht door de oven gejaagd wordt zodat de ingrediënten niet uitdrogen. Op dat moment werd het vlees in de oven gedaan en na uitvoerig checken door Per, kwam er uiteindelijk een seintje dat de borden er uit mochten. nadat alle dampen vanuit de oven verdwenen waren en mijn beslagen bril weer wat zicht gaf, bleek dat de borden perfect waren verwarmd op zo’n 160 graden en je snapt dat er 6 blaren voor nodig zijn om te beseffen dat je theedoeken moet gebruiken om de borden uit de oven te halen. Het vlees kwam daarna uit de oven en de gerechten werden door ons samen afgemaakt tot een mooie compositie. Na de ram op de bel, werden de borden uiteindelijk weggebracht naar de gasten die door het bedienend personeel in de watten werden gelegd en verzorgd werden. 62 couverts later was ik er kapot van, maar ik was tevreden ‘Weer wat geleerd! Life is good’ bedacht ik me terwijl ik een slokje wijn nam.

Als je er over nadenkt

Hoe mooi is het, dat wanneer je ergens over nadenkt, dat je tot de conclusie kan komen dat er over nagedacht is. Wat een mooi systeem, het mise en place, het koud opmaken, de bonnen, de kennis van alle medewerkers, de chefs, het is gewoon een geoliede machine waar iemand ooit goed over heeft nagedacht. Ik kan me voorstellen dat alle kok’s in Nederland, of waar dan ook, trots mogen zijn over hun rol in dit systeem en wanneer er weer een paar tevreden gasten naar huis keren, je beseft dat je het daar allemaal voor doet. Ik was er ook trots op, maar mistte wel één ding aan de werkzaamheden van deze avond, het contact met de klanten. En wie me kent, weet dat ik een sociaal dier ben en altijd wel een klik heb met de meeste mensen. In de keuken werk je met collega’s en zie je bijna, op een enkele uitzondering na, geen gasten en heb je geen tijd voor een praatje. Na dit avontuur in de keuken heb ik ondertussen al een aantal avonden meegeholpen in de bediening, als gastvrouw, en ik moet bekennen dat dit mij ook erg goed ligt. Het contact met klanten, wijn inschenken en wat uitleg geven daarover, de gasten verzorgen, verwennen en praten met de gasten die genieten van het heerlijke of romantische avondje. Ik moet er over nadenken, wat is de warme kant van een restaurant?

Brasserie Springer

Wil je meer weten als amateur kok of als foodie? Volgende week schrijf ik een nieuwe blog over mijn eerste ervaring in de bediening. Wil je meer weten over Brasserie Springer, dan kun je ze volgen op Facebook, Twitter of bekijk hier hun site en hopelijk treffen we elkaar daar snel!

Del.icio.us

Facebook

TweetThis

Digg

StumbleUpon

Het bericht De warme kant verscheen eerst op Vivian van Brussel.

Penne van de buis.

Afgelopen jaar hadden we weer het plan om met de motor naar Sud Tirol af te reizen, want, iedere motorrijder weet, dat de Dolomieten hét paradijs zijn voor de fanaten op motoren. In 2 dagen reden we over de autobahn door Oostenrijk naar Fie’ Allo Sciliar waar onze caravan stond waar we 2 weken zouden bivakkeren. De uitzichten zijn adembenemend, de natuur is schoon en het weer is prachtig. Al 44 jaar ben ik jarig in juni, en de traditie is dat we op mijn verjaring uit eten gaan bij een goed restaurant, zo ook dit jaar. We deden dit in Bolzano, een regio-stadje in Sud Tirol.

Nu weet ik dat ik niet een echte kok ben, maar een hobbyist, een amateur of iemand die maar iets doet in de keuken, maar wel degelijk gek is van eten bereiden, voor mensen zorgen en genieten van het Bourgondische leven uit de Franse keuken. Italië heeft ook zo’n keuken, een keuken die op zichzelf staat, herkenbaar is en de gerechten bijzonder mooi maar simpel zijn. Dus wanneer je op de motor in Italië bent, dan moet je als recht geaarde Bourgondiër natuurlijk lekker eten en dat deden we bij een klein restaurantje in het oude centrum van Bolzano. Ik bestelde daar Penne della cambusa en vrij vertaald is dat Penne van de kombuis of buis.

Kleptomanie

Bij het woord kleptomanie moet ik altijd terugdenken aan mijn vroege jeugd waar mijn moeder me leerde dat stelen niet goed was en, wanneer je dat toch deed, die aardige politie-meneer, die je beste vriend moest zijn, opeens je beste vriend niet meer was. Dit soort pedagogische opvoedtechnieken hebben in ieder geval bij mij het gewenste effect gehad, stelen is een no go! Maar ja, daar zit je dan op je 44e verjaring, zoals ze dat in België noemen, en je krijgt een perfect gerecht voorgeschoteld. waar je overigens wél voor hebt betaald. Mag je dit dan gewoon, het recept bedoel ik dan, gewoon kopiëren (lees: stelen)? Tsja, je hebt er wel voor betaald, dus ik vermoed dat het dan kan, toch? Mijn Penne della cambusa is opgediend in het pannetje waarin het is bereid. Heerlijke zachte penne, veel gorgonzola, wat olijfolie of boter maar niet te veel, gebakken worst, veel peterselie en wat tomaatjes. Terwijl de eerste hap door mijn keel glijd denk ik “deze ga ik jatten!”

Recept voor 1 persoon

Penne 100 gram
1 x Boerenworst rauw en ongekookt
50 tot 70 gram Gorgonzola
3 eetlepels gehakte peterselie
6 Cherry tomaatjes
Kookroom
Geraspte Parmezaanse kaas
Peper en zout

Bereiden

Neem 100 gram gedroogde penne per persoon, en kook deze volgens verpakking lekker zacht. Wil je liever iets meer penne, dan neem je ook iets meer ingrediënten. In princiepe is 100 gram penne per persoon voldoende. Neem de boerenworst en maak een snede en haal de worst uit het vel. snijdt de boerenworst in de lengte doormidden, daarna snijdt je de helften nogmaals doormidden. Van deze repen worst en snijdt er blokjes van, niet te klein. Hak de peterselie fijn en snijdt de cherry tomaatjes in kwartjes. Bewaar er 2 ter garnering. Neem 50 tot 70 gram gorgonzola en hak in kleine stukken zodat het makkelijker smelt. Wanneer je van veel kaassmaak houdt, kun je de 70 gram kaas gebruiken, maar doe voorzichtig omdat de kaas erg sterk smaakt.

Neem een kleine pan en smelt daarin wat roomboter met een scheutje olijfolie en zorg dat alles goed warm is. Bak de stukken boerenworst 4 tot 5 minuten op matig vuur. Zodra de worst gaar is en een kleurtje heeft zet je het vuur laag en doet de Gorgonzola erin. Houdt er rekening mee dat het vuur laag staat, want als de Gorgonzola te heet wordt, dan gaat het schiften. Zodra de Gorgonzola gesmolten is voeg je een flinke scheut kookroom toe en breng het geheel licht aan de kook op matig vuur. Voeg 3 eetlepels peterselie toe en breng op smaak met peper en zout. Als laatste voeg je de cherry tomaatjes toe en je saus is klaar! Proef vaak om te kijken of de saus voldoende smaak heeft van de Gorgonzola. Wil je iets meer smaak, voeg dan nog wat blokjes toe. Als laatste giet je de penne af in een vergiet en besprenkel de warme penne in het vergiet met wat olijfolie en voeg de penne in de pan bij de saus en roer goed door elkaar. Maak af met wat extra peterselie, geraspte Paremezaanse kaas en halve cherry tomaatjes als garnering.

Je Penne della cambusa is klaar! Bij dit gerecht kun je een witte wijn drinken, maar ook een zware rode wijn misstaat niet. Eet smakelijk!

Del.icio.us

Facebook

TweetThis

Digg

StumbleUpon

Het bericht Penne della cambusa verscheen eerst op Vivian van Brussel.

1) Het klooster in gaan voor retraite
2) Op een chateau in Frankrijk een restaurant beginnen
3) Werken in een restaurant in de keuken of bediening
4) Personal Assistant zijn bij een grote CEO
5) Een topmarketeer zijn
6) Een eigen bedrijf hebben

Nog zo iets filosofisch, jezelf beter maken en ook nog iets doen voor anderen, gewoon omdat het kan! Ik wil niet beweren dat ik dé Socrates van de zelf uitgeroepen Foodies ben, maar wacht even… “WTF! Ik ben een bucketlist-isch-achtig-iets aan het afwerken!”

Afgelopen week ben ik, als een soort van nieuwsgierige foodie, begonnen als kok/keukenhulp bij Brasserie Springer in Schoonhoven. Niet om de Michelin-sterren van de hemel te koken, alhoewel…., maar om te leren hoe het is gesteld met mijn kennis als hobby-kok. Natuurlijk durf ik van mijzelf te zeggen dat ik goed kan koken, ook al verpruts ik ook wel eens een gerecht, en koken voor een grote groep gaat me makkelijk af, maar durf ik als amateur ook te stellen dat ik een goede kok ben? Tricky, vind ik zelf. Een droom is dus iets wat je graag uit wilt zien komen. En dromen doe ik! Geloof me, zie de lijst hierboven, maar ik had nooit durven denken dat ik in een restaurant de kneepjes zou leren van de enthousiaste chefs Per Boerefijn en/of Jelmer Mourik van Brasserie Springer.

Voorbereiden, voorbereiden en nog eens voorbereiden

Omdat je het niet weet, is je beeld van wat een kok in een restaurant daadwerkelijk met je eten doet, wellicht wat ver weg van de werkelijkheid. Natuurlijk worden je frietjes niet ter plekke gesneden, de sausjes niet per tafel gebonden tot een mooie saus en is het een raar idee dat je steak rechtstreeks van de pan op je bord komt zonder even te rusten. Alles, maar dan ook werkelijk alles wordt vooraf zo voorbereid dat, op het moment dat de bestellingen van de gasten zijn gedaan, de medewerkers van de keuken aan de slag kunnen met het maken van de gerechten. In Frankrijk noemt men dit “Mise en place” en wij in Nederland hebben daar dan weer een bijzonder harkerig en bot woord voor uitgevonden “Mastiek maken“. Aangezien ik een Bourgondiër ben, bezig ik alleen nog maar met de mooie Mise en place

En hoe ziet zo’n dag er dan uit, voor de andere nieuwsgierige hobby-koks en Foodies onder ons, die dit best wel eens zouden willen weten. Een kleine greep van 2 middagen mee lopen:

Veel snijden, denk aan 20 kilo frietjes snijden en garen,
Heel veel winterpeen en gele biet schoonmaken met “het hoefijzer” en dan weer in plakken snijden,
Boter in plakken snijden, wel zo handig als de gasten direct een broodje met wat gezouten boter willen hebben voorafgaand aan het voorgerecht,
Deeg maken voor de koek bij het nagerecht,
Hertenbiefstuk ontvliezen en de “bil” eraf snijden, kilo of 20,
Wild zwijn garen in 60 graden voor 48 uur,
Vacumeren van alle verse ingrediënten,
Salades schoonmaken en spoelen en omdat je het al zo koud had mocht ik ze ook gelijk in ijswater knapperig maken, Gerookte spek snijden,
Pesto maken onder toeziend oog van Jelmert
En natuurlijk alles proeven wat te proeven valt
Verder loop je, als ik Jelmer mag geloven, zo’n 16 kilometer op een werkdag tussen de keuken, bijkeuken, patisserie en de keuken boven waar nog een aantal ovens staan. Geloof me, ik weet wat hard werken is! Maar dit was toch wel heel erg heftig maar leuk om te doen! Ik ben in 3 middagen werken zo’n 1,5 kilo kwijtgeraakt, ergens tussen de keuken en de bijkeuken in. En na een glaasje wijn als afsluiting van een drukke dag was zo blij als een kind wanneer ik weer mijn kussen onder mijn hoofd voelen.

De Bourgondiër heeft het druk

Zaterdagavond mocht ik weer acte de présence geven en bij binnenkomst in de keuken keek Per me alweer met olijke ogen aan “jij maakt vanavond de borden op aan de warme kant” riep hij boven de afzuigkappen uit. Na een zéér korte introductie en uitleg hoe de borden opgemaakt moesten worden, werd de ruimte vrij gemaakt voor me en kon ik aan de slag. Gek als je bedenkt hoe de “bonnen” werken die vanuit het restaurant komen, maar je eigenlijk net nooit precies kan duiden hoe het werkt. Geloof me dat je binnen 5 minuten precies doorhebt hoe het systeem van de bonnen werkt en wat er verwacht wordt van je. En dus na 3 uur ploeteren in een hete keuken, 62 couverts verder en 6 blaren van de oven die Per liefkozend “De Bentley” noemt, sta je met trots een glaasje wijn achterover te klokken. Dan pas kom je er achter dat een halve liter water op zo’n avond net iets te weinig is. Maar mijn hemel, wat is dat een rush zeg! Hoe gaaf is het dat je 62 personen een mooi bord voor hebt kunnen zetten, en op een manier dat thuis echt niet voor elkaar te krijgen is. En de vrolijkheid en de grappen en grollen van dit leuke team maken het tot een hele mooie ervaring die bijdraagt aan het gevoel dat hier eten met passie worden bereid.

Wat is een kok

Ben ik dan nu eindelijk zover dat ik mijzelf kok kan noemen? Nee! ik ben er stellig in, koken in een restaurant is heel anders dan wanneer je dat thuis doet. Toch is het koken in een restaurant weer makkelijker dan thuis, want je weet elke dag welke gerechten er geserveerd moeten worden hoe hoe het bereid moet worden. Waar je thuis altijd nét die moeilijke of streberige gerechten kiest waarvan je vrienden denken dat je écht een sterren-kokkie bent, heb je in een restaurant al meer ritme op de gerechten. In een restaurant weet je na een week wel hoe de samenstelling is van de sausjes bij je gerechten of hoeveel je precies moet voorbereiden om een avond door te komen, dus vraag ik me nu hardop af waar het koken moeilijker is. Een ding is wel gelijk aan koken bij jezelf thuis of in een restaurant, zonder passie is er geen reet aan en dat zullen de gasten wel degelijk proeven. Dus ja, ik ben een kok!

Learnings

Wat je ook doet, doe het met passie en met trots. Niet omdat je iets moest leren vroeger op een school, maar omdat je het leuk vindt om te doen, omdat je er energie van krijgt, omdat je hart er ligt en omdat het iets toevoegt aan de beleving. Ik weet nu dat er hard gewerkt wordt in een restaurant en dat de koks in de keuken hun leven in het bereiden van eten stoppen en zal in de toekomst met een nog betere beleving een restaurant binnen stappen, dat staat vast. Wat ook vast staat, is dat ik nog veel te leren heb in een professionele keuken, niet om voor mijzelf te doen maar omdat het zo leuk is om te doen, voor mensen zorgen. Dat brengt me op het volgende, vanavond zal ik voor het eerst als gastvrouw werken bij Brasserie Springer, want ook dit wil ik begrijpen. Zo ben ik nu eenmaal, het ziet er leuk uit en dus wil ik het kunnen, je weet maar nooit of je je droom echt gevonden hebt.

Brasserie Springer

Wil je meer weten als amateur kok of als foodie? Volgende week schrijf ik een nieuwe blog hoe het proces van koken in de keuken van dit restaurant precies werkt. Wil je meer weten over Brasserie Springer, dan kun je ze volgen op Facebook of bekijk hier hun site en hopelijk treffen we elkaar daar snel

Del.icio.us

Facebook

TweetThis

Digg

StumbleUpon

Het bericht Mise en place op de bucketlist verscheen eerst op Vivian van Brussel.

Foodie au chateau

Stel je voor, je was ooit een Personal Assistant van een CEO, online marketeer bij een social mediabureau en foodblogger bij verschillende mooie sites. Voordat je met je ogen kunt knipperen heb je het gehad met het leven zoals je het kent en ben je op zoek naar jezelf en vindt je iets van jezelf terug in een klooster van het Heilig bloed in Aarle-Rixtel. Alsof dat nog niet genoeg is vind je het nodig om 12 dagen te verblijven op een Chateau in hartje Frankrijk als “gezelschapsdame en privékok” van de beheerder Annelies. Uiteraard is de reis die je maakt vanuit Schoonhoven best pittig, zeker wanneer je dit doet met de staat waarin je verkeerd. Met de Garmin over de route peripherique is geen pretje, zeker niet als Garmin het verschil ook niet weet tussen een snelweg langs Antwerpen of dwars door Antwerpen. Enfin, ik ben na een reis van 8 uur aangekomen op het terrein van Chateau le Grand Biard in Céré la ronde, in de buurt van Tours, net voorbij Blois.

Vooraf kon ik niet zeggen of ik een blog wilde schrijven, ik zou geen enkel onderwerp kunnen bedenken waarover ik zou moeten schrijven. Tsja…. Uiteraard over eten en het bereiden van haute cuisine en de goddelijke wijnen die Frankrijk voort brengt. Maar dat is ook wel weer te makkelijk, het gaat bij mij altijd over eten en wijn. Check mijn Facebook of Twitter maar, je ziet niets anders dan goddelijk wijnen en heerlijke gerechten voorbij komen met onzinnige commentaren en hashtags als #foodporn en #lifeisgood. Nee, dit keer wilde ik het allemaal anders doen!

Chateau le Grand Biard is een privé chateau op een landgoed van 16 hectare met 10 kamers in het chateau en 2 gites in de oude stallen tegenover het chateau. Deze 12 dagen verblijf ik bij Annelies Mandigers in la Ferme, zij is de beheerder van dit chateau en samen met haar man Kris wonen zij in dit kleine huisje op het terrein. Mijn grote wens is om te koken in de professionele keuken van het chateau, maar ik moet het doen met een 5-pittertje in La ferme. Kris Mandigers zal de keuken gaan runnen wanneer het seizoen voor Chambre d’hôtes gaat starten en hopelijk zal hij een gek wijf als ik als keukenhulp vragen. Ach ja, wat leven in de brouwerij is natuurlijk altijd leuk en als je hobby wijn en eten is, dan zal er vast een klik in de keuken zijn.

Aangezien er genoeg te doen valt op het landgoed en in het chateau, moet er ook gekookt worden. Moi is er gek genoeg voor en ik ben deze 12 dagen de privé kok voor Annelies. Van salades, pennen met gorgonzola en pasta met Boursin en spinazie, tot en met de dagelijkse Pain van de warme bakker, we leven als God in Frankrijk. Je bent natuurlijk helemaal van de pot gerukt als je geen haute cuisine eet terwijl je in het mooie Frankrijk bent en dus kwam de vraag aan Annelies “wat wil je eten vanavond?” Na wat aanzetjes gegeven te hebben kwam daar het langverwachte antwoord “Jij bent de kok, bepaal jij maar wat we eten” kwam van de enthousiaste beheerder. Na wat bladeren in mijn mini-kookboek kwam het recept wat ik eigenlijk ook wel weer eens wilde eten “Kip in dragon” riep ik met een brede glimlach.

Annelies kende dit recept niet, ze was niet eens bekend met dragon, laat staan de combinatie met kip en een mooie roomsaus. “Wauw wat lekker! Wat een verrassing zeg!” bracht ze uit nadat de eerste hap van de kip in haar mond verdween. Annelies is een dankbaar slachtoffer om voor te koken

Kip in dragonsaus (4 personen)

4 kipfilets
Zout en peper
30 gram boter
Pan zonder teflon
Braadslee

Voor de saus

2 eetlepel dragonazijn
6 eetlepels droge witte wijn
200 milliliter kippenbouillon
4 takjes verse dragon
2 eetlepel gedroogde dragon
300 milliliter kookroom/slagroom/crème fraiche

Bereiden

Zet de oven op 190 graden en laat deze voorverwarmen. Bestrooi de kipfilets met ruim peper en zout en laat de boter smelten in de pan. Bak de kipfilets op hoog vuur aan voor 4 tot 5 minuten in een pan zonder Teflon (antiaanbaklaag). Wanneer er een korst mooi bruin is leg de kipfilets in de braadslede en zet deze voor 18 tot 20 minuten in de oven.

Maak de kippenbouillon en hak de verse dragon fijn. Giet de bouillon in de pan van de kipfilets en schraap met een lepel het aanbaksel los van de bodem zodat er een troebele jus ontstaat, pas dan giet je de witte wijnazijn en de witte wijn erbij. Kook de bouillon in tot de helft, dit gaat binnen een paar minuten. Hak de verse dragon fijn, meng de kookroom/slagroom/crème fraiche in de bouillon en voeg de dragon in zijn geheel toe. Laat alles zachtjes koken tot de kipfilets gaar zijn. Maak de saus af met wat peper en zout naar smaak. Snijdt de kipfilets in plakken en leg ze mooi op een bord en verdeel de saus over de kipfilets. Bon! De kip met dragon is klaar! Serveer met een mooie verse salade of gebakken aardappelen en vergeet het stokbrood er niet bij te serveren.

Bon apetit

Del.icio.us

Facebook

TweetThis

Digg

StumbleUpon

Het bericht Foodie au chateau verscheen eerst op Vivian van Brussel.

Ik ga het klooster in! Terug naar af, terug naar de basis, even helemaal niets en op zoek naar bezinning.

Al sinds mijn jaren als twintiger heb ik zo nu en dan wel eens de behoefte om een klooster in te gaan. Waarom? Al sla je me hartstikke dood, maar noem het een roeping De afgelopen tijd was best pittig, hierover zal ik niet uitwijden, maar ik moest iets doen met mezelf. “Ik ga het klooster in!” riep ik naar ’t schatje die door de bank heen zakte van schrik. Daar zit je dan als goede vent, lekker aan een wijntje en je hebt een gezellige avond met je meisje en opeens hoor je dat? Kan mij voorstellen dat je denkt “wat is er in hemelsnaam gebeurd?” Na een korte discussie flapte ik er ook nog uit dat ik een maand in retraite wilde, de shock was compleet. Mijn schatje is toch wel de liefste van de hele wereld want hij vond het een goed idee “als je het wilt doen, dan moet je het gewoon gaan doen” zei hij. “Maar misschien is een weekendje ook wel voldoende” voegde hij er nog snel aan toe.

De volgende ochtend hing Tante Vivian in de email met een zeer vriendelijke en communicatieve zuster van het klooster. Jazeker! Zusters mailen, zitten op Facebook en Twitter en bloggen ook met enige regelmaat op hun website. Raar hoe in je hoofd bepaald wordt dat zusters dit soort dingen niet doen, je verwacht dat ze stil zijn en de buitenwereld nooit meer zien, maar niets is minder waar. Enfin, een lang verhaal kort, maar de zuster adviseerde ook om gewoon een weekend mee te leven en kijken hoe het bevalt. De afspraak is dat ik meeleef in het klooster voor een weekend, dat betekent mee bidden, helpen in het klooster met werk dat voor handen is, mee eten met de zusters en zo af en toe een goed gesprek.

Nou daar ga ik dan, gaf ’t schatje nog een laatste kus en liep door het hek de kloostertuin in. Ik bleef maar naar hem kijken, had zo met hem te doen.

‘T schatje bracht me weg naar het klooster. Het was lang ijzig stil in de auto. Ik was vreselijk gespannen, wat kon ik verwachten? Niet roken, geen telefoon, laptop of internet en geen flesje wijn bij het eten, ik lijkt wel gek! Maar toch ook dat kriebelende gevoel dat je dit perse wilt meemaken, ongeacht hoe moeilijk het is. Eenmaal aangekomen bij het klooster volgden veel kusjes, knuffels en bemoedigende woorden “nou daar ga ik dan” zei ik zacht. Ik gaf een laatste kus en liep door het hek de kloostertuin in. Ik bleef maar naar hem kijken, had zo met hem te doen. “wat bezielde ik” bedacht ik me toen ’t schatje uit het zicht was en ik de eerste stap op de trap van het klooster zette. De deur opende en een vrolijke zuster keek met olijke ogen op me neer van boven aan de trap, waar mijn voet nog op de eerste trede stond en alle vrees of vreemde gedachten in een keer van mijn schouder afvielen “jij moet Vivian zijn!” riep de zuster vrolijk naar me.

dit was pas thuiskomen, als een warme deken die om je heen geslagen wordt.

Na wat korte plichtplegingen en kennismakingen werd ik naar mijn kamer gebracht in het gastenverblijf op 3 hoog. Er stond alleen een bed, boekenkast, wastafel en een tafel met 2 stoelen, verder was er helemaal niets. Douchen deed ik op de douche verderop aan de gang die er speciaal was voor de gasten. Ik was zo blij als een kind! En dan opeens, begint de dagelijkse routine in het klooster. 4 maal per dag naar de kapel, zwijgzaam met alle zusters naar de eetzaal na de dienst, nog meer bidden voor het eten dat we hebben gekregen, eten, lachen met de zusters, goede gesprekken en mooie verhalen van de zusters die zij hebben meegemaakt tijdens hun leven in het klooster. Ik moet iedereen die dit leest eerlijk bekennen, dit was pas thuiskomen, als een warme deken die om je heen geslagen wordt. De liefde en begrip die deze zusters hebben gegeven is onbeschrijfelijk groot, en ze gaven de inzichten die je vroeger op school al leerde: Wees eerlijk, zorgzaam, vriendelijk, wees goed, doe goed. Ik had goede gesprekken met de vrolijke zuster en haar input dreunt nog na van dit weekend in het klooster. Om eerlijk te zijn mis ik de omgeving van rust, liefde, zorgzaamheid en vriendelijkheid nu ik weer thuis ben in in de harde werkelijkheid terecht ben gekomen.

Wauw, ik dacht aan droog brood en soep, maar dit had ik echt niet verwacht!

Mijn learnings zijn wel duidelijk: Wees goed, doe goed, wees eerlijk, wees zorgzaam en denk goed om jezelf, dan vind je vanzelf het juiste pad. Maar een andere learning is het eten in het klooster, man wat is dat lekker zeg! In ochtend vers kloosterbrood, en met kloosterbrood bedoel ik ook echt kloosterbrood. Elke ochtend een grote kan koffie of verse warme melk van hun eigen koeien, ze hebben er overigens 150. Ook een eitje krijg je er gewoon. Je kunt zelfs kiezen, hard of zacht gekookt. Verse kaas en vleeswaren en zelfs heerlijke romige yoghurt kun je als ontbijt nemen. In de middag is er warm eten wat zelfs ik als provinciaaltje nooit heb gekend. Pasta met een heerlijke stoofpot of aardappelgratin met asperges in botersaus met ei zijn gewoon wat voorbeelden die ik daar heb gegeten. Als foodie was dit toch wel een soort van wake-up call. Wij Nederlanders eten zo slecht, dat ik durf te stellen dat er in kloosters nog beter wordt gegeten. We moesten ons kapot schamen met onze McDonald’s en vieze patat en shoarma op iedere hoek van de straat, laat staan wat ze bij de Albert Heijn durven te verkopen. Deze learning gaat ook mee voor de toekomst, eet goed!

Nu, bijna een maand later heb ik nog steeds de drang om voor een langere tijd mee te leven in dit klooster. Geen lastige hoofdbrekers, geen snelle maatschappij waar “IK” in kapitalen gedrukt staat, geen verplichtingen en rekening houden met anderen, maar gewoon tot bezinning komen, de rust vinden en terug naar jezelf gaan met behulp van deze liefdevolle zusters van dit mooie klooster. Wat is het doel? In ieder geval om er als beter mens uit te komen. Ik raad het jullie allemaal aan, doe eens gek en ga terug naar jezelf.

Uiteraard wil ik hierbij nogmaals alle lieve zusters van het klooster bedanken, met name de “vrolijke zuster” en natuurlijk moeder overste voor hun liefde, begrip en gastvrijheid.

Wil je ooit een leven in balans hebben? Google dit: Ora et labora en dan begrijp je goed wat deze zusters bedoelen en wat het voor je kan doen. En als je wilt weten waar ik dit weekend heb beleefd, kijk hier dan op de site van het Missieklooster van het Heilig bloed of volg de vrolijke zuster op Twitter

Een dagje uit naar het klooster kan ook! De Brabantse Kluis, waar de 150 koeien staan, is een geweldig restaurant waar je na een wandeling in de buurt even lekker op adem kunt komen. Na een heerlijke maaltijd en een drankje kun je een mooie wandeling maken in de kloostertuin.

Del.icio.us

Facebook

TweetThis

Digg

StumbleUpon

Het bericht Foodie in een klooster verscheen eerst op Vivian van Brussel.