“Make up your mind!” of “Focus hebben is belangrijk, niet zo zwabberen!” zijn opmerkingen die ik vaak gehoord heb en die echte dooddoeners zijn. Natuurlijk denk ik er wel over na wat ik nu precies wil zijn, ben ik die Personal Assistant die social savy is of ben ik die Social Media Manager of Online Marketeer die toevallig ook goed is in haar werk als Personal Assistant? Natuurlijk ben ik een sociaal dier en onlangs nog het “het knuffeldier van de straat” werd genoemd. 

In mijn werkzame carrière ben ik voornamelijk bezig geweest in sociale functies binnen commerciële organisaties. Denk dan aan Account Management of als Personal Assistant. Mijn werk als Social Media Manager verklaart natuurlijk ook het een en ander, het sociaal zijn! Mijn eerste dagen als kok bij Brasserie Springer waren vooral leuk en erg interessant. Nieuwe dingen proberen, ervaren en leren is toch wel op mijn lijf geschreven, want ik ben van nature iemand die altijd alles wil weten. Werken aan mooie gerechten, opmaken van de borden en alle ingrediënten zo voorbereiden dat er op het moment suprême geen extra werk meer aanzit is gewoonweg een leuke ervaring.

Maar daar komt het sociale dier weer om de hoek kijken, want werken in de keuken is…. hoe zal ik het zeggen? “Werken in de keuken!” Wat ik bedoel is dat je daar met een klein team de blaren op de voeten en handen moet werken om iets moois neer te zetten, maar het contact met de klanten dat zit er domweg niet in. Natuurlijk loopt chefkok Per zijn ronde door het restaurant na een avond hard buffelen, maar als kokkie doe je dat niet. Klaar is klaar, inpakken en wegwezen. En dat is dus precies wat ik mis in de keuken, het contact met de klanten en dus is het weer tijd voor verandering!

De ogen van Margaux keken me vol verwachting aan, zoals Suus de chefkok aankijkt als ze weer een mals stuk vlees van hem wil hebben.

Margot Boerefijn AKA Margaux (naar die wijn uit de Bordeaux) stond als een blij kind te springen en in haar handen te klappen “jeuj!”riep ze hard toen ik vertelde dat ik het contact met de gasten zo mis wanneer ik in de keuken aan het werk ben. “natuurlijk is het leuk met zo’n hecht team, er wordt veel gelachen en hard gewerkt en het is echt super chill om dit te doen” zei ik vol enthousiasme. De ogen van Margaux keken me vol verwachting aan, zoals Suus de chefkok aankijkt als ze weer een mals stuk vlees van hem wil hebben (Suus = huishond van Springer), ik was er even stil van voor ik verder ging “Maar ik ben een sociaal dier en ik mis het contact met de klanten. De klanten het naar het zin maken, ze verwennen met lekker eten, een wijntje bijschenken, een grap en een grol en soms een leuk gesprek.” Margaux was stellig, want dat is ze namelijk altijd, en maakte in een split-second de keuze “Gaaf! Dan kun je aan het werk als gastvrouw, wijn inschenken en de mensen het naar het zin maken. Als er één iemand is die dat kan, dan ben jij het wel!” gaf ze me nog net even mee toen ze alweer uit het zichtveld was verdwenen.

Zwemmen maar

En dan is je eerste avond in de bediening aangebroken, als 44 jarige heb je opeens twijfel aan alles wat je doet of zelfs maar denkt. De meest simpele dingen lijken opeens hoge bergen, té moeilijk om te doen en laten je hersens weer kraken zoals je deed op de crèche. Had ik ooit eens nagedacht over het vasthouden van meerdere borden? Nee natuurlijk niet! En al zeker niet wanneer die borden 160 graden Celsius zijn! Met een dienblad lopen deed ik thuis al liever niet, laat staan dat ik dat ga doen terwijl er zo’n 70 toeschouwers in een restaurant zitten en zitten te wachten op wat sensatie. Een biertje tappen, hoe moeilijk kan dat zijn? ik kan je verzekeren dat wanneer je de vraag krijgt van een tafel, er direct angstzweet uit elke porie komt die je stuk voor stuk laten weten dat je die mensen aan de tafel water voor moet gaan zetten. “Get a grip on yourself!” mompelde ik nog tegen mijzelf toen ik met het schaamrood op de kaken ging vragen wat de meest slimme manier was om een biertje te tappen. “Een écht natuurtalent!” riep Margaux naar me toen mijn eerste biertje gewoonweg perfect van de tap kwam. Met verwondering staarde ik naar het glas Jupiler terwijl ik een knuffel van Margaux kreeg. “hup hup! De volgende, doorgaan nu” kwam streng uit de mond van Margaux. Toch is het een lieve schat hoor, die Margaux, ze houdt wel van aanpakken en niet zeiken. Gewoon doen wat je moet doen en dan komt het vanzelf wel goed. Margaux is niet, zoals bijvoorbeeld de PVDA, van eerst wat uurtjes thee drinken, praten, veel knuffelen en pedagogische gesprekken, nee ze gooit je in het diepe maar kijkt wel toe hoe je het doet.

Ingewerkt

De eerste avond verliep eigenlijk goed, leuke gasten waarmee leuke gesprekken werden gevoerd. Rond hobbelen met een dienblad, vol, ging ook wel prima. Bier tappen, opnemen van de gerechten, wijnarrangementen bijhouden en zelfs de uitleg erbij geven ging eigenlijk wel goed naar mijn idee. Niet dat ik barst van het zelfvertrouwen, want ga maar na, ik heb pas een avond in de bediening gewerkt en ik dacht dus dat het wel goed ging. “Morgenavond draai je alleen als gastvrouw. Brennan en Bas zijn er, dus jullie redden het samen wel. Trouwens, het wordt niet zo druk” brabbelde Margaux me nog na terwijl ik mijn jas wilde aantrekken aan het einde van de avond. “wa..wat?” stamelde ik nog wat na (Ik vond dat zelf wel een erg professionele opmerking) “Je bent een natuurtalent! Het gaat best goed morgenavond” moest mijn gevoel van ongemak een beetje wegnemen. En zo was het dus dat ik de tweede avond alleen aan het werk was met Brennan en Bas waarbij er maar één (leeg) glas was gesneuveld en geen schokkende zaken hadden plaatsgevonden. “Dit zou best wel eens wat voor mij kunnen zijn, werken in de bediening” bedacht ik me aan het einde van de avond.

Nu ben ik 6 avonden verder, heb op 2e kerstdag ook gewoon meegedraaid in de bediening en heb zelfs de pas leren lopen. Voor de leken onder ons, dit is waar de borden worden geplaatst wanneer ze opgemaakt zijn en door de bediening naar de gasten gebracht kunnen worden. Iemand had wel mogen vertellen dat de “Pas” ook heet is, net als de borden.

Mede mogelijk gemaakt door Trudy Boerefijn en Edwin ;-)

Sociale kant van een restaurant

Zo ben ik er dus alweer achtergekomen dat ik een sociaal dier ben, en dat ik een baan moet zoeken waarbij ik mijn sociale eigenschappen kan toepassen. Of ik nu werk in de keuken bij Per, met Margaux in de bediening of Boven Springer als kok of bediening rondloop, het contact met de gasten is het allerbelangrijkste voor mij. De tegenhanger is natuurlijk dat er spontaan personeel moet werken in een restaurant die weten hoe etiquette werkt en hoe je met mensen omgaat. Wanneer de bediening weet hoe je dat het beste moet doen, dan komen de gasten natuurlijk wel terug, want de warme kant van het restaurant is een samenspel tussen de heerlijke gerechten die uit de keuken komen en de gastvrijheid van de bediening die er voor zorgen dat je welkom en op je gemak bent in een restaurant.

Moet ik focus hebben? Mag ik niet zwabberen? Of moet ik doen waar ik het beste in ben? Mag ik die Personal Assistant zijn die social media en Online Marketing goed kan uitvoeren. Of ben ik die Online Marketeer die zo sociaal is dat ze zelfs personal Assistant kan zijn. Hoe het ook zij, ik ben een sociaal dier en het knuffeldier van de straat, en ik ben er trots op!

Voor allen een goed, gezond, sociaal en culinair 2016!

Del.icio.us

Facebook

TweetThis

Digg

StumbleUpon

Het bericht De echte warme kant van Brasserie Springer verscheen eerst op Vivian van Brussel | PA FOR A DAY.

Afgelopen jaar hadden we weer het plan om met de motor naar Sud Tirol af te reizen, want, iedere motorrijder weet, dat de Dolomieten hét paradijs zijn voor de fanaten op motoren. In 2 dagen reden we over de autobahn door Oostenrijk naar Fie’ Allo Sciliar waar onze caravan stond waar we 2 weken zouden bivakkeren. De uitzichten zijn adembenemend, de natuur is schoon en het weer is prachtig. Al 44 jaar ben ik jarig in juni, en de traditie is dat we op mijn verjaring uit eten gaan bij een goed restaurant, zo ook dit jaar. We deden dit in Bolzano, een regio-stadje in Sud Tirol.

Nu weet ik dat ik niet een echte kok ben, maar een hobbyist, een amateur of iemand die maar iets doet in de keuken, maar wel degelijk gek is van eten bereiden, voor mensen zorgen en genieten van het Bourgondische leven uit de Franse keuken. Italië heeft ook zo’n keuken, een keuken die op zichzelf staat, herkenbaar is en de gerechten bijzonder mooi maar simpel zijn. Dus wanneer je op de motor in Italië bent, dan moet je als recht geaarde Bourgondiër natuurlijk lekker eten en dat deden we bij een klein restaurantje in het oude centrum van Bolzano. Ik bestelde daar Penne della cambusa en vrij vertaald is dat Penne van de kombuis.

Kleptomanie

Bij het woord kleptomanie moet ik altijd terugdenken aan mijn vroege jeugd waar mijn moeder me leerde dat stelen niet goed was en, wanneer je dat toch deed, die aardige politie-meneer, die je beste vriend moest zijn, opeens je beste vriend niet meer was. Dit soort pedagogische opvoedtechnieken hebben in ieder geval bij mij het gewenste effect gehad, stelen is een no go! Maar ja, daar zit je dan op je 44e verjaring, zoals ze dat in België noemen, en je krijgt een perfect gerecht voorgeschoteld. waar je overigens wél voor hebt betaald. Mag je dit dan gewoon, het recept bedoel ik dan, gewoon kopiëren (lees: stelen)? Tsja, je hebt er wel voor betaald, dus ik vermoed dat het dan kan, toch? Mijn Penne della cambusa is opgediend in het pannetje waarin het is bereid. Heerlijke zachte penne, veel gorgonzola, wat olijfolie of boter maar niet te veel, gebakken worst, veel peterselie en wat tomaatjes. Terwijl de eerste hap door mijn keel glijd denk ik “deze ga ik jatten!”

Recept voor 1 persoon

Penne 100 gram
1 x Boerenworst rauw en ongekookt
50 tot 70 gram Gorgonzola
3 eetlepels gehakte peterselie
6 Cherry tomaatjes
Kookroom
Geraspte Parmezaanse kaas
Peper en zout

Bereiden

Neem 100 gram gedroogde penne per persoon, en kook deze volgens verpakking lekker zacht. Wil je liever iets meer penne, dan neem je ook iets meer ingrediënten. In princiepe is 100 gram penne per persoon voldoende. Neem de boerenworst en maak een snede en haal de worst uit het vel. snijdt de boerenworst in de lengte doormidden, daarna snijdt je de helften nogmaals doormidden. Van deze repen worst en snijdt er blokjes van, niet te klein. Hak de peterselie fijn en snijdt de cherry tomaatjes in kwartjes. Bewaar er 2 ter garnering. Neem 50 tot 70 gram gorgonzola en kah in kleine stukken zodat het makkelijker smelt. Wanneer je van veel kaassmaak houdt, kun je de 70 gram kaas gebruiken, maar doe voorzichtig omdat de kaas erg sterk smaakt.

Neem een kleine pan en smelt daarin wat roomboter met een scheutje olijfolie en zorg dat alles goed warm is. Bak de stukken boerenworst 4 tot 5 minuten op matig vuur. Zodra de worst gaar is en een kleurtje heeft zet je het vuur laag en doet de Gorgonzola erin. Houdt er rekening mee dat het vuur laag staat, want als de Gorgonzola te heet wordt, dan gaat het schiften. Zodra de Gorgonzola gesmolten is voeg je een flinke scheut kookroom toe en breng het geheel licht aan de kook op matig vuur. Voeg 3  eetlepels peterselie toe en breng op smaak met peper en zout. Als laatste voeg je de cherry tomaatjes toe en je saus is klaar! Proef vaak om te kijken of de saus voldoende smaak heeft van de Gorgonzola. Wil je iets meer smaak, voeg dan nog wat blokjes toe. Als laatste giet je de penne af in een vergiet en besprenkel de warme penne in het vergiet met wat olijfolie en voeg de penne in de pan bij de saus en roer goed door elkaar. Maak af met wat extra peterselie, geraspte Paremezaanse kaas en halve cherry tomaatjes als garnering.

Je Penne della cambusa is klaar! Bij dit gerecht kun je een witte wijn drinken, maar ook een zware rode wijn misstaat niet. Eet smakelijk!

Del.icio.us

Facebook

TweetThis

Digg

StumbleUpon

Het bericht Penne della cambusa verscheen eerst op Vivian van Brussel | PA FOR A DAY.

Stel je voor, je was ooit een Personal Assistant van een CEO, online marketeer bij een social mediabureau en foodblogger bij verschillende mooie sites. Voordat je met je ogen kunt knipperen heb je het gehad met het leven zoals je het kent en ben je op zoek naar jezelf en vindt je iets van jezelf terug in een klooster van het Heilig bloed in Aarle-Rixtel. Alsof dat nog niet genoeg is vind je het nodig om 12 dagen te verblijven op een Chateau in hartje Frankrijk als “gezelschapsdame en privékok” van de beheerder Annelies. Uiteraard is de reis die je maakt vanuit Schoonhoven best pittig, zeker wanneer je dit doet met de staat waarin je verkeerd. Met de Garmin over de route peripherique is geen pretje, zeker niet als Garmin het verschil ook niet weet tussen een snelweg langs Antwerpen of dwars door Antwerpen. Enfin, ik ben na een reis van 8 uur aangekomen op het terrein van Chateau le Grand Biard in Céré la ronde, in de buurt van Tours, net voorbij Blois.

Vooraf kon ik niet zeggen of ik een blog wilde schrijven, ik zou geen enkel onderwerp kunnen bedenken waarover ik zou moeten schrijven. Tsja…. Uiteraard over eten en het bereiden van haute cuisine en de goddelijke wijnen die Frankrijk voort brengt. Maar dat is ook wel weer te makkelijk, het gaat bij mij altijd over eten en wijn. Check mijn Facebook of Twitter maar, je ziet niets anders dan goddelijk wijnen en heerlijke gerechten voorbij komen met onzinnige commentaren en hashtags als #foodporn en #lifeisgood. Nee, dit keer wilde ik het allemaal anders doen!

Chateau le Grand Biard is een privé chateau op een landgoed van 16 hectare met 10 kamers in het chateau en 2 gites in de oude stallen tegenover het chateau. Deze 12 dagen verblijf ik bij Annelies Mandigers in la Ferme, zij is de beheerder van dit chateau en samen met haar man Kris wonen zij in dit kleine huisje op het terrein. Mijn grote wens is om te koken in de professionele keuken van het chateau, maar ik moet het doen met een 5-pittertje in La ferme. Kris Mandigers zal de keuken gaan runnen wanneer het seizoen voor Chambre d’hôtes gaat starten en hopelijk zal hij een gek wijf als ik als keukenhulp vragen. Ach ja, wat leven in de brouwerij is natuurlijk altijd leuk en als je hobby wijn en eten is, dan zal er vast een klik in de keuken zijn.

Aangezien er genoeg te doen valt op het landgoed en in het chateau, moet er ook gekookt worden. Moi is er gek genoeg voor en ik ben deze 12 dagen de privé kok voor Annelies. Van salades, pennen met gorgonzola en pasta met Boursin en spinazie, tot en met de dagelijkse Pain van de warme bakker, we leven als God in Frankrijk. Je bent natuurlijk helemaal van de pot gerukt als je geen haute cuisine eet terwijl je in het mooie Frankrijk bent en dus kwam de vraag aan Annelies “wat wil je eten vanavond?” Na wat aanzetjes gegeven te hebben kwam daar het langverwachte antwoord “Jij bent de kok, bepaal jij maar wat we eten” kwam van de enthousiaste beheerder. Na wat bladeren in mijn mini-kookboek kwam het recept wat ik eigenlijk ook wel weer eens wilde eten “Kip in dragon” riep ik met een brede glimlach.

Annelies kende dit recept niet, ze was niet eens bekend met dragon, laat staan de combinatie met kip en een mooie roomsaus. “Wauw wat lekker! Wat een verrassing zeg!” bracht ze uit nadat de eerste hap van de kip in haar mond verdween. Annelies is een dankbaar slachtoffer om voor te koken

Kip in dragonsaus (4 personen)

4 kipfilets
Zout en peper
30 gram boter
Pan zonder teflon
Braadslee

Voor de saus

2 eetlepel dragonazijn
6 eetlepels droge witte wijn
200 milliliter kippenbouillon
4 takjes verse dragon
2 eetlepel gedroogde dragon
300 milliliter kookroom/slagroom/crème fraiche

Bereiden

Zet de oven op 190 graden en laat deze voorverwarmen. Bestrooi de kipfilets met ruim peper en zout en laat de boter smelten in de pan. Bak de kipfilets op hoog vuur aan voor 4 tot 5 minuten in een pan zonder Teflon (antiaanbaklaag). Wanneer er een korst mooi bruin is leg de kipfilets in de braadslede en zet deze voor 18 tot 20 minuten in de oven.

Maak de kippenbouillon en hak de verse dragon fijn. Giet de bouillon in de pan van de kipfilets en schraap met een lepel het aanbaksel los van de bodem zodat er een troebele jus ontstaat, pas dan giet je de witte wijnazijn en de witte wijn erbij. Kook de bouillon in tot de helft, dit gaat binnen een paar minuten. Hak de verse dragon fijn, meng de kookroom/slagroom/crème fraiche in de bouillon en voeg de dragon in zijn geheel toe. Laat alles zachtjes koken tot de kipfilets gaar zijn. Maak de saus af met wat peper en zout naar smaak. Snijdt de kipfilets in plakken en leg ze mooi op een bord en verdeel de saus over de kipfilets. Bon! De kip met dragon is klaar! Serveer met een mooie verse salade of gebakken aardappelen en vergeet het stokbrood er niet bij te serveren.

Bon apetit

Del.icio.us

Facebook

TweetThis

Digg

StumbleUpon

Het bericht Foodie au chateau verscheen eerst op Vivian van Brussel | PA FOR A DAY.

Quality time voor jou en je partner, gewoon leuke dingen doen, veel uitslapen, wijn drinken zoveel als je kunt en genieten van de mooiste gerechten die je kent. We hadden een lang weekend gepland in het laatste weekend van maart. Je verwacht regen, storm of sneeuw of uren lang wijn drinken voor de kachel “We doen eerst een lunch in Antwerpen en daarna boodschappen doen bij de Carrefour. Hopelijk kunnen we een terrasje pakken als het mooi weer is” riep ik profetisch een week van te voren.

Stad van Antigoon
Antwerpen, maar de Belgen noemen het Antwerp, ligt iets meer dan een uurtje rijden vanaf het mooie Utrecht. Waarom zou je weer een stad of restaurant proberen wat je al kent ? Nee, Antwerpen is een leuke moderne stad, mooie cultuur, een schitterend historisch centrum en voldoende restaurants om eens iets anders te eten dan de standaard gerechten uit de Nederlandse keuken. Ik ga ook graag naar Antwerpen omdat er dicht in de buurt een mooie Carrefour is, in Burcht om precies te zijn. Dit was dan ook mijn dubbele agenda van deze dag.

De lunch was om de vingers bij op te eten. Op de handschoenmarkt zit een klein restaurantje ’t Putke met een briljant mooi uitzicht op de Onze lieve vrouwekathedraal. Volop in de zon nemen wij het eerste glas droge witte wijn. Geloof me, in maart met een temperatuur van 20 graden heb je echt het gevoel alsof je in het zuiden van Europa vakantie aan het vieren bent. Ik nam als gerecht het Vlaamse stoofpotje met frites en mijn partner een vis pannetje. Heerlijk mals rundvlees met een zware donkerbruine saus met een smaak van ontbijtkoek en een vleugje donker bier. De Fransman naast ons wilde wel precies weten wat het was en keek een beetje zuur toen hij op aanraden van zijn Belgische zakenpartner en hap geroosterd brood met gerookte zalm nam. Na een uur tafelen en 2 glazen witte wijn verder, besloten we om nog even wat rond te dwalen in de stad voordat we inkopen gingen doen bij de Carrefour. Nadat we bij BbyB een box Goddelijke haute cuisine-chocolade hadden gekocht, besloten we om Antwerpen en haar historische centrum te laten voor wat het was.

Vakantie in Frankrijk
Iedereen die wel eens in Frankrijk op vakantie is gegaan met een tent of caravan kent het wel, de briljant grote Hypermarchés als SuperU, Auchan of de Carrefour’s van deze wereld. En die gekke Belgen hebben er dus heel wat in dat mooie kleine landje van ze. Ikzelf krijg altijd het gevoel dat de supermarktketens in Nederland deze keten moedwillig tegenhoudt en ons ontziet van een mooie supermarktbeleving, goed eten, briljante wijn maar vooral van efficiënt boodschappen doen.

Hobbykok
Bij een super- of hypermarché kun je werkelijk alles kopen, inrichting voor je tuin, huis, elektronica, kleding, boeken, kantoorartikelen, het is te veel om hier te omschrijven. Maar als hobbykok gaat mijn hart sneller kloppen door de Carrefour. Hemel op aarde, paradijs, de 7e hemel, noem alle superlatieven maar op. De vleesafdeling is groter dan een gemiddeld grote slager in Nederland op voorraad heeft liggen. De broodafdeling is uitgebreider dan stokbrood, fabrieks-croissants, wit-, bruin-, volkoren en speltbrood die een bakkerij heeft liggen en op de groenteafdeling van de hypermarchés liggen groenten waar de gemiddelde veganist nog nooit van heeft gehoord.
Wij waren op een missie bij de Carrefour in Burcht, op zoek naar foie gras en/of confit de canard die diervriendelijk waren geproduceerd. In Frankrijk kun je deze aanschaffen bij de vleet, want die Fransen weten wat echt lekker eten is. De Belgen waren iets minder bedeeld en het was een forse zoektocht om een mooie confit de canard te vinden. Dit was pas de eerste gang van de voedingsafdeling van de Carrefour. De tweede rij was minder lastig, de wijnafdeling. Een rode Anjou, Barbaresco d’Alba en een mooi resultaat uit de kelderrestanten: Saint Émilion Grand Cru Classé voor maar € 20,- Wij wisten het zeker, deze laatste fles paste uitstekend bij een foie gras!

Op de vleesafdeling weet je werkelijk niet wat je wilt kopen. Een heel- half- of een klein deel van een varken of koe. Foie gras, bavette, longhaas, Jodenhaas of gewoon een ossenhaas. Van kalfszwezerik tot niertjes, hersenen en longen, alles ligt klaar om te worden opgegeten en alles is er van topkwaliteit, hier kon ik de mooiste gerechten van maken als we weer thuis waren. De foie gras kwamen we al snel tegen op de vleesafdeling, en recept dat je zelf nog even af moest garen in de oven op 160 graden. Anders dan gepland gingen we weg met 6 flessen Goddelijke wijn en een schaal met foie gras du canard.

Advies
Maak van boodschappen doen een deugd, ga naar België en bezoek daar een Hypermarché als Carrefour en koop daar dingen die je in Nederland niet kunt kopen in een supermarkt. Als klapper op de vuurpijl maak je er een leuk dagje uit van en bezoek je een van de Belgische steden en snuif wat cultuur op. Wanneer je in de avond weer thuis bent kook je de heerlijkste gerechten met de boodschappen uit België. Hoe leuk is dat?

Salut!

Hierbij geef ik aan geen enkele financiële band te hebben met de Carrefour, Antwerpen of België.

Del.icio.us

Facebook

TweetThis

Digg

StumbleUpon

Het bericht Antwerpen of Anda Verpa: Belgische stoofpot verscheen eerst op Vivian van Brussel | PA FOR A DAY.